ΝΟΥΜΕΡΟ 111

θα μας βρείτε και στο pinterest

Εμένα ο δικός μου Άγιος Βασίλης, ήρθε νωρίτερα φέτος.

Μου έκλεισε το μάτι, βρήκε χώρο και έκατσε αναπαυτικά στα σχοινιά μου μαζί με χάντρες γιορτινές, και μου είπε πες μου απλά τι θες και θα το έχεις αρκεί να είναι ξεκάθαρο και απλό.

 Πήρα χαρτί και μολύβι και ζήτησα:

« αγαπητέ άγιε,

Θα ήθελα να σε πω ευχαριστώ γιατί για μένα έρχεσαι όλον τον χρόνο εκτός από τις 15 μέρες που έρχεσαι για τους άλλους. Σου δίνω ρεπό από μένα τότε.

Θέλω υγεία. Πρώτα για μένα και μετά για όλους τους άλλους. Υπομονή απαραίτητη για να ζήσω σε αυτήν την χώρα. Χαρά, όσο την έχω ξεχειλίζει από μέσα μου και έτσι ωφελώ και άλλους. Χρήματα πολλά, για να μπορώ να κάνω όνειρα και για μένα και για τους γύρω μου. Αγάπη… είναι το μόνο που δεν πιάνεις αλλά το ζητάς και είναι ακριβό δώρο. Αγκαλιές από φίλος και γνωστούς για να έχω δύναμη. Αλλά και μια και μοναδική αγκαλιά, ενός ανθρώπου που να μην θέλω να ξεκολλάω από εκεί, που θα νιώθω ασφάλεια και σιγουριά. Πολλές σοκολάτες, μόνο lacta σκέτη ή με μπισκότο, ή με oreo  παρακαλώ. Μια δουλειά, που να με γεμίζει, και να έχει σχέση με κρασιά. Να εμπνέω με την δουλειά μου και το έργο μου κόσμο. Και άλλα πολλά άγιε μου αλλά για να μην σε κουράζω, στείλε αυτά και τα υπόλοιπα στο ερχόμενο γράμμα καλά; Κοίτα μην ξεχαστείς και βρεις δικαιολογίες για να μην στείλεις τίποτα καλά;

                    Με αγάπη stekia pantou»

Και αφού έκανα το καθήκον μου πια, πήρα τον άγιο μου, τον πέρασα σε ένα σχοινί, έβαλα και απλές γιορτινές χάντρες, μου έκλεισε το μάτι, σημάδι ότι πήρε το γράμμα και έρχονται όσα ζήτησα, και τσουπ σας τον παρουσιάζω…

 Λοιπόν; πω; Σας φαίνεται;