ΝΟΥΜΕΡΟ 151

 

θα μας βρείτε και στο pinterest

Έτσι ξαφνικά όπως λέει και ο Ρέμος...
Είναι μια πρόταση που σου ταιριάζει γάντι.
Δεν σε κάλεσα, μα ήρθες στην ζωή μου έτσι ξαφνικά.
Σαν την πεταλούδα, που πάντα την θαυμάζεις, αλλά δεν της δίνεις πολύ σημασία, γιατί ξέρεις οτι η ομορφιά της κρατάει όσο ο καλός καιρός τη άνοιξης... λίγο.
Ήσουν μια ύπαρξη που με έκανε να χαμογελάω... χωρίς λόγο.
Ήσουν το διάλλειμα απο ότι άσχημο ζούσα.
Πέτούσα με τα φτερά μου ανοιχτά, μόνο και μόνο για να σε συναντήσω όπου και αν ήσουν.
Μου έφτανε που σε άκουγα, για τον τρόπο που μου μιλούσες και που με μάθαινες να σκέφτομαι.
όμως ήξερα πως όσο ξαφνικά μπήκες στην ωή μου έτσι ξαφνικά θα έβγαινες και ξέρεις πιο είναι το κακό;
΄Ηθελα να έχω εγώ άδικό αλλά τελικά...
Κάθε νύχτα μαζί σου , απλά και μόνο που μου μιλούσες, μου αρκούσε και ξαφνικά τα έβλεπα όλα αλλιώς.
Σαν κάτι να έσκασε μπροστά μου, άλλαξα πολλά μέσα μου για να σε έχω, να σε νιώσω και να σε καταλάβω.
Κάθε φορά που ένιωθα οτι μου έλειπες το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να στο γράψω σε μήνυμα, ή να στο φωνάξω με την φωνή μου, για να μπει μέσα σου.
Ξεχνάω τα πάντα και μπορώ να μείνω μόνο στην σκέψη σου και στην γαλήνη της γνώσης της ύπαρξής σου.
Για αυτό τώρα που έφυγες, σου κάνω δώρο τα φτερά που μου έδωσες, έστω και δανεικά.
Τα έκανα κόσμημα και στα δίνω, έτσι ξαφνικά όπως μου τα έδωσες και εσύ, έστω και για λίγο έστω και για μικρές στιγμές...
Εγώ σε ευχαριστώ που με έκανες να νιώθω σαν πεταλούδα...
όπως αυτή εδώ που φυλάκισα μέσα στο ανακυκλωμένο χαρτί...