ΝΟΥΜΕΡΟ 101

 

θα μας βρείτε στο pinterest

 

 

ποιήμα Ιωάννα Υποδηματοπούλου

 

 

ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΣΟΥ...

 

 

Δεν είσαι δίπλα μου, και νιώθω χαμένη,
είσαι όμως μέσα μου, είμαι ευτυχισμένη.

Τριγυρνάς στο μυαλό μου,
σε νιώθω κουρασμένο, μετά την περιπλάνηση.
Σαν όνειρο μοιάζεις
μακρινό και άπιαστο.

Μια φιγούρα μέσα στην ζωή μου,
είσαι το Α και το Ω στην δική μου υπόσταση.
Εμφανίζεσαι στην μοναξιά μου,
και στην απέραντη σιωπή.

Δυο λόγια, μου σιγοψιθυρίζεις,
μου αιχμαλωτίζουν τον νου.
Φεύγεις σαν δραπέτης,
γυρνάς στην μόνιμή σου κατοικία
που έχει διεύθυνση το « αλλού »

Για αυτό και εγώ λαχταρώ να σε δω…

Για να γίνω η φλόγα
να φωτίζω τον δρόμο σου.

Το αόρατο πέπλο των ονείρων σου,
γιατί σε αγαπάω
όπως ο στίχος την μουσική,
όπως το λουλούδι το άρωμά του.

Ήθελα να γίνω το δάκρυ σου
για να πεθάνω στα χείλη σου.

Αλλά κυρίως,
να ήμουν σταγόνα από το αίμα σου,
να κυλήσω στις φλέβες σου
να περάσω από το μυαλό σου,
να καταλήξω στην καρδιά σου
να δω… Υ Π Α Ρ Χ Ω ;